جامعه ای که شبیه هیچ کجا نیست!

صحبت از جامعه ایرانی، صحبت از جامعه‌ای منحصربه‌فرد‌‌ است که وقتی د‌‌ر آن تامل می‌کنید‌‌ مثال مشابهی برای آن د‌‌ر جای د‌‌یگر نمی‌یابید‌‌. چنین توصیفی قطعا منحصر به جامعه ایرانی نیست. به‌رغم تلاش من و شما و بسیاری د‌‌یگر برای این‌که این جامعه را رونوشتی برابر اصل جامعه یا جوامع د‌‌یگری تعریف یا تلقی کنیم، چنین رویکرد‌‌ و انتظاری هرگز ره به جایی نخواهد‌‌ برد‌‌. د‌‌یر زمانی است که نظریه‌پرد‌‌ازان تحولات اجتماعی از این ساد‌‌ه‌اند‌‌یشی که جوامع همگی د‌‌ر جریان توسعه‌ای با «یک خط ممتد‌‌ فرضی» پیش‌روند‌‌ه رد‌‌یف شد‌‌ه یا خواهند‌‌ شد‌‌، د‌‌ست برد‌‌اشته‌اند‌‌ و حتی به جای بکارگیری برچسب «تکامل»، از واژه‌هایی چون «تطور» بهره می‌برند‌‌ مباد‌‌ا تصور غلط طی مسیر تکاملی جوامع به سمتی «الزاما بهتر یا کامل‌تر» د‌‌ر مسیر متحول شد‌‌ن شرایط اجتماعی و فرهنگی جوامع د‌‌ر ذهن‌ها شکل گیرد‌‌. جامعه ایرانی نیز با تمام تنوع موجود‌‌ از نظر قومیتی، زبانی، مذهبی و سایر د‌‌سته‌بند‌‌ی‌های ممکن از این د‌‌ست، مد‌‌ام د‌‌رحال تغییر و د‌‌گرگونی است، د‌‌گرگونی‌ای که خود‌‌ را د‌‌ر قالب اید‌‌ه‌ها، رفتارها، باورها، هنجارها و «سبک‌های زند‌‌گی»‌ای که مد‌‌ام نو می‌شوند‌‌، متبلور می‌کند‌‌. واقعیت این است که سبک زند‌‌گی جوان ایرانی امروز، سبک زند‌‌گی جوان هیچ کشور د‌‌یگری نیست، کما این‌که سبک زند‌‌گی همین جوان ایرانی متعلق به هیچ نسل پیشینی هم نیست! وضع مورد‌‌ مطالعه ما، وضع امروز و این‌جاست و ویژگی‌هایش د‌‌رحال شد‌‌ن و شکل‌گیری است، آن هم د‌‌ر جریان انتخاب‌ها و آزمون و خطاها و ارزیابی‌ها و طرز تلقی‌های امروز افراد‌‌ی که انواع متغیرهای اقتصاد‌‌ی، سیاسی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی بر آن تأثیرگذار مستقیم و غیرمستقیم‌اند‌‌. نسخه صاد‌‌ر کرد‌‌ن، برای این پد‌‌ید‌‌ه د‌‌رحال شد‌‌ن و منحصربه‌فرد‌‌، برخلاف تصور برخی که ساد‌‌ه‌انگارانه به این پد‌‌ید‌‌ه پیچید‌‌ه می‌نگرند‌‌، بس کار د‌‌شوار و ناشد‌‌نی‌ای است. نهایت کاری که بتوان کرد‌‌، تلاش برای شناخت و نزد‌‌یک شد‌‌ن به تصوری نزد‌‌یک به آن چیزی است که «د‌‌ر حال شد‌‌ن و شکل‌گیری» است،د‌‌رحال شد‌‌ن منحصربه‌فرد‌‌ امروز و این لحظه آن! معیار ارزش‌گذاری برای این‌که روند‌‌ این تغییرات و د‌‌گرد‌‌یسی که امروز شاهد‌‌ آن هستیم، خوب یا بد‌‌، مطلوب یا نامطلوب برآورد‌‌ شود‌‌، برحسب نوع نگاه و ذهنیت تک‌تک افراد‌‌ی که نگاهی نقاد‌‌انه به وضع موجود‌‌ د‌‌اشته باشند‌‌، تفاوت پید‌‌ا می‌کند‌‌ و بسته به این‌که او خود‌‌ کیست و از کد‌‌ام منظر می‌نگرد‌‌، تنوعی بی‌حساب را د‌‌ر بر می‌گیرد‌‌ و آن‌جاست که مبحث نگاه سلیقه‌ای و نگاه ارزشی معطوف به ارزش‌های ویژه را به پیش می‌کشد‌‌. چنین نگاهی، معطوف به امر د‌‌اوری و قضاوت است یعنی همان که از نگاه شیخ عارف، امری مذموم تلقی شد‌‌ه است که: «د‌‌اوری کافری است»! آن‌جاست که پس جای عجب نیست که، «هر کسی از ظن خود‌‌ شد‌‌ یار من»! چنین نگاه هنجاری و د‌‌ستوری، قد‌‌ و قواره‌ها را مد‌‌ام برحسب معیارهای خود‌‌ مطلوب یا نامطلوب می‌یابد‌‌ و به راحتی خط‌کشی و مرزبند‌‌ی می‌کند‌‌ و براساس همین د‌‌اوری‌ها حکم‌هایی صاد‌‌ر می‌کند‌‌ و حکم‌هایی را نیز عجولانه به اجرا می‌گذارد‌‌!

عشق در انسان اثری مانند مواد مخدر دارد و می‌تواند در کاهش درد نقش زیادی داشته باشد.به گزارش دیلی‌میل، محققان دانشگاه استنفورد اعلام کردند احساسات شدید وعشق زیاد می‌توانند مانند مسکن‌های قدرتمند عمل کند.
برای مثال زمانی که به انسان‌ها تصاویر افراد علاقه آن‌ها نشان داده می‌شود احساس درد در آن‌ها بسیار کاهش پیدا می‌کند. این تصاویر باعث فعال شدن پاسخ احساسی در مغز می‌شود که با انگیزه و پاداش نیز مرتبط است.

پروفسور شان مکی از دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا در این باره گفت: زمانی که انسان‌ها احساس عشق و علاقه را تجربه می‌کنند، تغییرات زیادی در روحیه آن‌ها به وجود می‌آید که تجربه آن‌ها از درد را تغییر می‌دهد. محققان معتقدند فهم شیوه‌ای که عشق می‌تواند روی انسان تاثیرگذار باشد راه را برای ساخت متدهای جدید برای کاهش درد هموار می‌کند.

آرتور آرون یک روانشناسی در دانشگاه نیویورک در این باره گفت:عشق باعث فعال شدن همان قسمت‌هایی از مغز می‌شود که در هنگام مصرف داروهای مسکن به کاهش درد منجر می‌شود. زمانی که شما در مورد فرد مورد علاقه خود صحبت می‌کنید همان قسمت‌هایی از مغز شما فعال می‌شوند که در زمانی که شما یک جایزه بزرگ را می‌برید و یا مواد مخدر مصرف می‌کنید شروع به کار می‌کنند.

محققان برای بررسی اثرعشق روی زندگی انسان تحقیقاتی را روی زوج‌هایی آغاز کردند که نزدیک به ۹ ماه از آشنایی آن‌ها می‌گذشت. این مدت فاز اولیه روابط عاشقانه محسوب می‌شود و معمولا شدت زیادی دارد. در این دوره معمولا انسان‌ها بسیار پرانرژی و شاد هستند و بسیار در موردعشق خود فکر می‌کنند.

در این مطالعه در دست هر کدام از این افراد یک شبیه‌ساز گرمایی که با کمک کامپیوتر کنترل می‌شد قرار داده شد که می‌توانست باعث بروز درد در انسان شود. در مقابل هر کدام از این افراد تصویری از فرد مورد علاقه آن‌ها قرار داده شد که در حین انجام آزمایش می‌توانستند به آن نگاه کنند. به نظر می‌رسدعشق و علاقه باعث تغییر فعالیت قسمت‌هایی از مغز می‌شود و باعث می‌شود احساس درد در طول مسیر نخاعی انسان متوقف شود. درست همین حالت در هنگام استفاده از مواد مخدر در بدن انسان دیده می‌شود.

دکتر پاول گیلبرت عصب شناس از دانشگاه دربی در این باره به بی‌بی‌سی گفت: رابطه بین احساسات و درک و دریافت انسان از درد کاملا واضح و مشخص است. به عنوان یک مثال دیگر می‌توان به یک بازیکن فوتبال اشاره کرد که از درد شدید رنج می‌برد اما به خاطر تحریک احساساتش در نواحی خاصی از مغز تمایل دارد به بازی خود ادامه دهد.

البته احساس عشق و علاقه شدید فقط در مراحل اولیه آشنایی اثر بسیار زیادی دارد، اما در مراحل بعدی در طی یک رابطه عشق شدید می‌تواند به احساساتی مانند آرامش و خوشبختی تبدیل شود که آن‌ها نیز به نوبه خود در کاهش احساس درد موثر هستند.

به همین دلیل است که انسان‌های تنها و افسرده معمولا آستانه تحمل درد پایینی دارند و با کوچک‌ترین ناملایمات روحیه خود را می‌بازند و یا در مقابل مشکلات مقاومت پایینی از خود نشان می‌دهند.

مطالعات قبلی نیز نشان داده بودعشق و علاقه در انسان اعتیاد آور است. دانشمندان معتقدند دلیل اصلی دشوار بودن جدایی و شکست عشقی نیز همین عامل است. تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که دچار این حالت می‌شوند مشابه با اشخاصی هستند که برای ترک اعتیاد تلاش می‌کنند.

دکتر هلن فیشر از دانشگاه راتگرز که این تحقیقات را انجام داده است در این باره گفت: عشق مانند اعتیاد است. احساس علاقه می‌تواند مانند یک اعتیاد قدرتمند در بدن انسان شکل بگیرد و به این ترتیب جدایی تاثیرات بسیار مخربی روی ذهن و روان انسان‌ها دارد.

فیشر و همکارانش مغز ۱۵ داوطلب را که به تازگی دچار شکست عاطفی شده بودند اسکن کردند. این افراد با وجود پایان یافتن زندگی مشترکشان هنوز هم به همسر خود علاقه داشتند. به طور متوسط این افراد دو سال با همسر خود زندگی کرده بودند و تقریبا ۲ ماه بود که از او جدا شده بودند.

بررسی‌ها نشان داد که این افراد ۸۵ درصد از اوقاتی را که در بیداری هستند به همسر خود فکر می‌کنند و قسمت‌هایی از مغز آن‌ها فعال است که با مصرف مواد مخدر فعال می‌شود.عشق و علاقه تاثیر بسیار بنیادی در انسان دارد و حتی می‌تواند زندگی یک شخص را به طور کامل متحول کند.

رهایی در راستگویی است. این جمله را همه آدم‌هایی که با دیگران مراوده می‌کنند قبول دارند. کسی که راستگوست دوست‌داشتنی هم هست و همه می‌دانند چگونه با او رفتار کنند. حالا اگر این راستگویی را زیر یک سقف ببریم، شیرین‌تر هم می‌شود. وقتی زن و شوهری با هم یک‌دل و یک‌زبان می‌شوند، زندگی آن‌قدر دوست‌داشتنی می‌شود که در سایه‌ی امن آن می‌شود با خیال راحت گذران عمر کرد.

راستگویان را چگونه بشناسیم؟

اگر بخواهیم خود را بیازماییم و بدانیم که راستگو هستیم و بر منش و روش راستگویان هستیم یا راستگویی را در دیگران بجوییم، می‌توانیم از نشانه‌هایی که قرآن بیان داشته بهره ببریم. این نشانه‌ها به ما کمک می‌کند تا راستگویان راستین را از دروغگویان شناسایی کنیم و در دام حیله‌های آنها نیفتیم. نخستین نشانه‌ی راستگویی تطابق قول و عمل شخص است. اگر گفتار شخص با رفتار وی مطابقت نداشت، وی را باید از دروغگویان یا دست کم کسانی دانست که راستگو نیستند؛ بنابراین نمی‌توان در برابر ایشان متواضع بود و آنان را الگو قرار داد و خود را مرید ایشان دانست. این مساله را می‌توان با نگاهی به اعمال آنان به دست آورد. اصولا کسانی که اهل راستگویی هستند برای مردم دل می‌سوزانند و برای رهایی مردم تلاش می‌کنند و آنان را از اسارت و بندگی و بردگی رهایی می‌بخشند. از این‌روست که اهل انفاق هستند و می‌کوشند تا با کمک‌های مالی خویش دیگران را از بند بردگی برهانند. بنابراین اگر موردی دیده شد که شخص می‌کوشد تا مردم را برده و بنده‌ی خود کند، در حقیقت او فریبکار است؛ از این رو راستگویان اهل انفاق و کمک به دیگران و انسان‌های نوعدوستی هستند که دستگیر هر در راه مانده‌ای هستند و در فکر کمک به حاجتمندان، فقیران، یتیمان و ناتوانان هستند و به آخرت ایمان داشته و نماز را به پا می‌دارند و زکات مال خویش را می‌پردازند و اهل وفای به عهد هستند. (سوره‌ی بقره)‌

افراد راستگو خویشان را دوست داشته و به هر شکلی به آنان کمک می‌کنند. اصولا راستگویان اهل اخلاص هستند و در انجام وظایف عبادی و اجتماعی و اخلاقی خویش کوتاهی نمی‌کنند و با تحمل مشکلات و رنج‌ها آن را انجام می‌دهند. آنها در اندیشه و اعتقاد خویش با برهان و دلیل هستند و این مسأله خود مهم‌ترین دلیل بر راستگویی ایشان افزون بر صدق در عمل آنان است. با توجه به این نشانه‌ها، انسان به سادگی و آسانی می‌تواند راستگوی واقعی و راستین را از راستگویان مدعی و دروغین بازشناسد. بنابراین نباید برخی اعمال گروهی فریبکار موجب شود تا در دام آنان افتیم. برخی با شواهد ظاهری می‌کوشند تا مردم را فریب دهند که اصولا نباید برخی از رفتارهای ظاهری مبنا و ملاک داوری قرار گیرد.

راستگویی در روایات

راستگویی واقعا معجزه می‌کند؛ چون کسی که راستگوست، نگاه‌ها را به سمت خود می‌چرخاند و اعتماد دیگران را به خود جلب می‌کند. در این میان اساس زندگی انسان کار گروهی است و هنگامی کار گروهی امکان‌پذیر است که افراد گروه نسبت به یکدیگر اطمینان داشته باشند و اطمینان در صورتی حاصل می‌شود که صداقت و امانت در میان افراد گروه حاکم باشد. در روایات آمده است: یکی از یاران پیامبر صلى الله علیه وسلم از این که گرفتار گناه می‌شود، به پیامبر صلى الله علیه وسلم گلایه برد و خواستار راهنمایی آن حضرت شد. پیامبر صلى الله علیه وسلم به وی می‌فرماید: دروغ نگو! آن شخص گفت: همین؟! پیامبر صلى الله علیه وسلم فرمود: همین و بس. مرد رفت و در برابر امری قرار گرفت که گناه بود و چون خواست آن را مرتکب شود، گفت اگر پیش پیامبر رفتم و گفت این کار را کردی، چه بگویم؟ دروغ بگویم. من که وعده داده‌ام دروغ نگویم. چند مسأله‌ی دیگر نیز رخ داد و او برای این که به پیامبر دروغ نگوید از ارتکاب آن خودداری کرد. این گونه است که رفتار خود را اصلاح کرد.

راستگویی در قرآن

قرآن در آیات ۷۰ و ۷۱ سوره‌ی احزاب به تأثیر و کارکرد راستگویی مؤمنان در گفتارشان اشاره کرده و آن را سبب اصلاح اعمال آنان می‌داند. از این رو فرمان می‌دهد برای این که اعمال آنها به اصلاح گراید، همواره گفتار خالی از هرگونه شائبه‌ی دروغ و لغو بگویند و سخنی را بر زبان آورند که ظاهر آن با باطن آن موافق باشد. در آیات ۲۰ و ۲۱ این سوره صداقت و راستگویی موجب تسلیم شدن شخص در برابر دستورهای خداوند و آموزه‌های وحیانی آن به شمار می‌رود. بنابراین کسانی که اهل صداقت و راستی هستند کسانی هستند که در برابر آموزه‌های وحیانی تسلیم‌اند و هرگز بر خلاف آن عمل نمی‌کنند و رفتارشان همواره در چارچوب آموزه‌های دینی است و گامی‌ بر خلاف آن برنمی‌دارند. اصولا رستگاری جز با راستگویی امکان‌پذیر نیست و کسی که دروغ می‌گوید و ظاهر کلامش با باطن آن موافقت ندارد و بر خلاف واقع سخنی را بر زبان می‌راند، نمی‌تواند امید به رستگاری داشته باشد. خداوند در آیه‌ی ۱۱۹ سوره‌ی مائده می‌فرماید: «روز قیامت تنها کسانی رستگار می‌شوند و از آتش دوزخ رهایی می‌یابند که راستگو باشند. امروز روزی است که تنها صدق و راستی راستگویان است که به فریاد ایشان می‌رسد و سربلند و پیروز از آزمون دنیا بیرون می‌آیند.»

در حقیقت کسانی که راستگویی را منش و روش خویش قرار داده‌اند و در هر حال و مقامی ‌راستگویی می‌‌کنند و سخنی به دروغ بر زبان نمی‌رانند در قیامت از راستگویی خویش بهره‌مند می‌شوند.

• تاثیر مهربانی بروی سلامتی...
  
• 
  
• مهربانی حسی توام با توانگری و رضایت به زندگی ما می بخشد، و امتیاز دیگر آن ارتقای سلامتی و طول عمر ما است. پاول پیرسال، دکتر روانشناس که در هاوایی زندگی می کند، در کتاب خود با نام نسخه لذت می نویسد:
  
• "تحقیقات جدید نشان مییدهد که یکی از لذت بخش ترین اعمال انسانی، سلامت ترین کاری است که می توانید در حق خود و دیگران انجام دهید. حس مهربانی عاری از نفس پرستی، فواید بسیار عالی بر سلامتی خواهد داشت."
  
• دکتر لاری دوسِی در کتاب خود بانام معنا در پزشکی به ما میگوید، "نوعدوستی مثل دارویی جادویی عمل می کند؛ هم تاثیراتی مثبت بر فردی که کمک را انجام می دهد خواهد داشت، و هم بر فردی که کمک را دریافت می کند. حتی می تواند واکنش های سالمی نیز در فردی که دور ایستاده و این کمک را نظاره می کند، ایجاد می کند."
  
• تحقیقات بسیار زیادی انجام گرفته است که تاثیرات مثبت مهربانی را بر سلامتی به اثبات می رساند (هم از نظر فیزیولوژیکی و هم روحی). تحقیقات دیگری نیز در دست انجام است و چندین و چند کتاب نیز در مورد تاثیرات مثبت مهربانی بر سلامتی به چاپ رسیده است. تحقیقاتی که از سال 1988 تاکنون انجام گرفته در کتاب نیروی شفابخش نیکوکاری نوشته آلِن لوک گردآوری شده است. لوک هر زمان که کار نیکی انجام می داد یا به دیگران کمک می کرد، حس لذت و سلامتی عمیقی در خود حس می کرد. در ابتدا این احساسی بود که به تنهایی تجربه می کرد اما کم کم از دیگران نیز در مورد تاثیرات مثبت کمک کردن به دیگران چیزهایی می شنید. این مسئله باعث شد وی بیشتر در مورد این پدیده نهانی که به نظر می رسید تاثیراتی جادویی در خود داشته باشد به تحقیق و بررسی بپردازد.
  
• فوایدی که در این کتاب برای کمک کردن ذکر شده است، عبارتند از:
  
• • داشتن دیدگاهی خوش بینانه تر و خوشنودتر.
  
• • ارتقاء حس سلامتی.
  
• • ایجاد حس نشاط و رضایت.
  
• • افزایش سطح انرژی بدن.
  
• • ایجاد حس سلامتی.
  
• • کاهش حس تنهایی، افسردگی و ناتوانی.
  
• • تقویت حس ارتباط با دیگران.
  
• • تقویت حس آرامش و آسایش.
  
• • افزایش طول عمر.
  
• • کنترل بهتر وزن بدن.
  
• • بهبود بیخوابی.
  
• • تقویت سیستم ایمنی بدن.
  
• • کاهش درد.
  
• • افزایش گرمای بدن.
  
• • سلامت سیستم قلبی-عروقی بدن (کاهش فشار خون بالا، تقویت گردش خون، کاهش بیماری های کرونری قلب).
  
• • کاهش اسید معده اضافی.
  
• • کاهش نیاز به اکسیژن.
  
• • بهبود ورم مفاصل و آسم.
  
• • ریکاوری و بهبودی سریعتر از اعمال جراحی.
  
• • کاهش فعالیت سرطان در بدن.
  
• شایان ذکر است که این تاثیرات، بارها و بارها به اثبات رسیده است. پیرسال وقتی تاثیرات مثبت مهربانی را با عنوان تاثیرات ایمنی بخش و شفابخش می نامید، اغراق نمی کرده است.
  
• یکی از شرکت کننده های تحقیقات لوک اینطور می گوید: "چند ماه پیش آنقدر استرس داشتم که به زور می توانستم شبانه روز چهار ساعت بخوابم و انواع و اقسام دردها هم به سراغم آمده بود. داروهای ضد افسردگی و ضداضطراب را امتحام کردم، اما هیچ بهبودی حاصل نشد. بعدها فهمیدم که این عشق است که واقعاً شفابخش است. وقتی کارهای مثبتی برای دیگران انجام می دادم، واکنش مستقیمی در وضعیت جسمی من به وجود می آمد. الان دیگر خیلی راحت شب ها می خوابم و آرامشی نیز در کل بدنم به وجود آمده که با وضعیت سابقم قابل مقایسه نیست. بیشتر دردهایم هم از بین رفته است."
  
• افرادیکه از تاثیرات مثبت مهربانی آگاهند، از آن بعنوان وسیله ای برای حفظ و کنترل سلامتی خود استفاده می کنند. مهربانی برای کنترل فشارخون بالا، از بین بردن سردرد، کاهش درد کمر، و بهبودی تقریبی ورم مفاصل استفاده می شود، و خیلی از افراد هم از آن برای از بین بردن افسردگی و مشکلات روحی-روانی خود استفاده میکنند. اما کمک کردن به دیگران چطور می تواند چنین تاثیرات مثبتی داشته باشد؟ یکی از دلایل آن می تواند این باشد که کمک کردن به دیگران تا قسمتی ذهن ما را از مشکلاتمان فارغ می کند (استرس را کاهش می دهد) و باعث می شود به افراد دیگر هم فکر کنیم.
  
• دکتر هربرت بنسون، متخصص قلب شناسی در دانشگاه هاروارد که بیش از 30 سال در تحقیقات علمی شرکت داشته است، به ما می گوید که وقتی ما به دیگران کمک میکنیم باعث می شود خودمان را فراموش کنیم. دلیل دیگر این است که وقتی مهربانی می کنیم، بدنمان با ایجاد یک حس خوب که اعتماد به نفس و سلامت ما را ارتقاء می دهد، به ما پاداش می دهد. این واکنش وقتی بدن مواد شیمیایی به نام اندورفین می سازد، تحریک می شود. این اندورفین ها موادی طبیعی شبه مورفین هستند که حس آرامش در ما ایجاد می کند. علاوه بر ایجاد این حس خوب، به کاهش شدت پیامهای درد که به مغز فرستاده می شود نیز تاثیر دارند.
  
• برای سود بردن از تاثیرات مثبت مهربانی بر سلامتی، لازم نیست حتماً کارهای بزرگ انجام دهیم. درواقع، ثابت شده است که کارهای خیلی کوچک، ساده و معمولی نیز می تواند سلامت جسمی شما را ارتقاء بخشد. همچنین نشان داده شده که همین کارهای کوچک و پیش پا افتاده می تواند با تاثیرات منفی اتفاقات و رویدادهای استرس زا مقابله کند، حال هرچقدر که این تاثیرات عظیم باشد. پس باانجام کمک هایی هرچند کوچک می توانیم سلامتی جسمیمان را تضمین کنیم.
  
• دکتر پاول پیرسال درمورد فقدان لذت و شادی در زندگی هشدار می دهد. علت فقدان شادی و نشاط در زندگی چیست؟ طبق گفته های پیرسال، ناتوانی در کنترل سرنوشتمان و حس آسیب پذیری که به وجود می آورد، و همچنین ناتوانی در تشخیص اینکه ناراحتی های جسمی و اجتماعی با هم در ارتباط است، دلیل آن است. پاسخ چیست؟ این است که با خودمان، دنیا و مردم اطرافمان آشتی کنیم.
  
• وقتی انتخاب می کنید که فرد مهربانتری باشید، نه تنها سلامت خودتان را ارتقاء میدهید، بلکه سلامت افرادیکه با آنها ارتباط برقرار می کنید را نیز تقویت می کنید. مهربانی شما تاثیرات چند جانبه ای دارد. این مهربانی حتی می تواند بر افرادیکه شاهد آن هستند نیز تاثیر گذاشته و در آنها نیز احساسی خوب ایجاد کند. وقتی انتخاب می کنید که فرد مهربانتری باشید، تغییرات مثبتی در اجتماع و دنیای اطراف خود ایجاد خواهید کرد.
  
• همانطور که قبلاً هم ذکر کردیم، عمل کمک کردن یاد خدمت رسانی به دیگران، نشان دادن مهربانی، نوعدوستی و از این قبیل، این توانایی را دارد که تاثیراتی نیرومند بر سلامت ما بگذارد. البته باید مراقب باشید که به خاطر عمل نیکتان انتظار پاداش نداشته باشید، در اینصورت فوایدی که این عمل خیر بر شما خواهد داشت از بین میرود. اگر برای کارتان انتظار چیزی نداشته باشید، دیگر دچار ناامیدی نخواهید شد. برای مثال، اگر در رانندگی به اتومبیل کناریم حق تقدم بدهم، و انتظار داشته باشم که او این عمل مهربانانه من را متوجه شود، اگر فرد مقابل از کارم قدردانی نکند، ممکن است همین کار نیک در من ایجاد عصبانیت و خشم کند. اما اگر توقع دریافت واکنشی مثبت نداشته باشم، و درعوض آن را دریافت کنم، آنوقت است که کارم تاثیری مثبت بر سلامتیم خواهد گذاشت.
  
• مهربانی خصیصه ای است که نه تنها بر خودم بلکه بر اجتماع اطرافم هم تاثیری مثبت خواهد داشت. آلن لوک می گوید، "علم جدید که تاثیرات مثبت کمک به دیگران را بر سلامتی به اثبات می رساند، این قدرت را دارد که نه تنها بر سلامتی خود افراد، بلکه بر سلامتی کل جامعه تاثیرگذار باشد."

نقش خنده در زندگی

اگر در زندگی خنده نباشد انگار که هیچ چیزی نیست البته خنده هم باید به موقع خوذ باشد.

برای اتلاعات بیشتر به ادامه ی مطلب بروید